Wielka Zbrojownia w Gdańsku mieści się przy ul. Kołodziejskiej i jest jednym z największych budowli tego typu w Europie. Powstała w XVI wieku, i jest odpowiedzią gdańskich mieszczan na zagrożenie militarne ze strony Szwecji. To właśnie mieszkańcy Gdańska nie mając gdzie składować broni oraz amunicji, namówili wybitnego architekta, Antoniego van Obberghena do zaprojektowania zbrojowni. Od daty powstania, tj. od roku 1605 aż do roku 1793 użytkowana była jako wielka składnica wszelkiego rodzaju uzbrojenia.
Później, aż do roku 1922, zbrojownią zarządzało wojsko, które 8 marca 1922 r. oddało budynek władzom Gdańska, które utworzyły tam pasaż handlowy oraz różnego rodzaju pracownie.
Niestety w wyniku działań prowadzonych w czasie II Wojny Światowej, Wielka Zbrojownia została bardzo poważnie uszkodzona. Po zakończeniu wojny, Zbrojownię odbudowano i w 1954 roku przekazano ją Gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Zbrojownia posiada bardzo bogate zdobienia. Jej fasadę główną zdobią dwa wielkie portale z herbami Gdańska podtrzymywanymi przez lwy. Na górnej kondygnacji znajduje się posąg Minerwy. Oprócz tego umieszczono tu także postacie gdańskich wojowników, szczyty z wąsatymi sfinksami i granatami oraz kamienne maski. Ponadto podziwiać można tu dwie ośmioboczne wieżyczki zakończone hełmami z blachy. Natomiast na fasadzie położonej od strony Targu Węglowego osadzone zostały figury 2 muszkieterów, chorążego, konstabla i kapitana. Jest tu także figura kozaka ze ściętą głową, która przedstawia Jana Podkowę, kozackiego dowódcę, nieuznawanego przez króla Stefana Batorego.
Budynek Zbrojowni, wzniesiony z drobnej cegły, z poziomymi pasami z kamienia, w całości podpiwniczony, uważany jest za najwspanialsze w Gdańsku dzieło architektoniczne epoki renesansu.